Γιορτή στην Πελιτοχώρα Κάθε χρόνο γίνεται η μεγάλη γιορτή των σπόρων στην Πελιτοχώρα. Η χώρα αυτή βρίσκεται στην Ελλάδα, αλλά εκεί όλα είναι διαφορετικά. Ο χρόνος δεν προσδιορίζεται από το 24ωρο. Εκεί κάθεσαι μια δυο μέρες και είναι σαν να πέρασαν μήνες ή και χρόνια. Είναι πολύ περίεργη αυτή η συμπύκνωση και διεύρυνση του χρόνου και αν τη βιώσεις μια φορά δεν την ξεχνάς ποτέ. Νομίζω πως αυτό συμβαίνει γιατί η ατμόσφαιρα είναι ποτισμένη με αγάπη, είναι σαν να αιωρείσαι σε συμπυκνωμένο σιρόπι αγάπης…. Πολλοί άνθρωποι σαν εμάς, ετοιμάζονται έναν ολόκληρο χρόνο γι’ αυτό το ταξίδι. Πρώτα πρώτα καλλιεργούν με φροντίδα περισσή τα φυτά τους από ντόπιες ποικιλίες και περιμένουν να πάρουν το σπόρο τους. Το πολύτιμο αυτό απόκτημα, το συσκευάζουν με προσοχή και επιμέλεια σε μικρά σακουλάκια, και τα προορίζουν για τη γιορτή. Εκεί θα τα χαρίσουν με καλή προαίρεση, μόνο και μόνο για να διασωθούν και να διαδοθούν οι ντόπιοι σπόροι. Θα σκεφθεί κανείς, πώς είναι δυνατόν τόση δουλειά και τόσος κόπος να χαρίζονται αφιλοκερδώς και μάλιστα σε άγνωστους ανθρώπους; Ε, αυτό είναι ένα ακόμα από τα παράξενα αυτής της μαγικής χώρας, της χώρας του Πελίτι! Φαίνεται πως αρκεί να παθιαστεί κανείς με μιαν ιδέα, να ξεχειλίζει τόσο πολύ από αυτήν, ώστε να νοιώθει έτοιμος να μοιραστεί το θησαυρό του με τους άλλους. Έπειτα ξεκινάν οι ετοιμασίες για το ταξίδι. Να φτιάξω και λίγο παξιμάδι, και λίγο μαρμελάδα φράουλα, να πάρω και από τις πικάντικες ελιές μας, λίγα φασόλια να μην ξεχάσω. Οι σαλάτες και τα φρούτα τελευταία ώρα να μη μαραθούν, λίγο τσίπουρο απ’ τη φετινή παραγωγή, και δυο μάτσα ρίγανη απ’ το κτήμα. Και τα φυτά που περίσσεψαν, και φιστίκια να ψήσω να είναι φρέσκα, και ο κατάλογος δεν τελειώνει…. Όλοι φέρνουν μαζί τους τα καλούδια τους, που παράγουν και επεξεργάζονται με τα χεράκια τους, να τα μοιραστούμε ομοτράπεζοι, και να χαρούμε μαζί την αφθονία που μας προσφέρεται από τη φύση. Εκεί σκέφτεσαι ότι όταν τρως με καλή καρδιά χορταίνεις με μια άλλη χόρταση, με πλήρωση εσωτερική. Οι δουλειές για την ετοιμασία της γιορτής μοιάζουν βουνό. Θα υποδεχθούμε χιλιάδες επισκέπτες, θα μοιράσουμε χιλιάδες φακελάκια με σπόρους και φυτά, και όλοι αυτοί θα φάνε, θα πιούνε και θα χορέψουν μαζί μας, σε μια αποθέωση της ελευθερίας και της αφθονίας που μας δίνουν οι σπόροι. Πότε προλάβαμε και τα κάναμε όλα αυτά; Στήθηκαν τεράστια υπόστεγα, ετοιμάστηκε φαγητό για 5.000 άτομα, τακτοποιήθηκαν και ταξινομήθηκαν δεκάδες χιλιάδες σπόροι, στήθηκαν περίπτερα για εργαστήρια, χαριστικό παζάρι, ομιλίες. Μα όταν η δουλειά είναι πανηγύρι, γιατί είναι εθελοντική, γίνονται θαύματα. Ο καθένας δίνει ό,τι περισσότερο μπορεί και παίρνει ό,τι του είναι απαραίτητο. Να μια ωραία ισορροπία που αντικαθιστά τους κανόνες και τους περιορισμούς. Πότε προλαβαίναμε να τραγουδάμε και να χορεύουμε, ήταν κι αυτό από τα παράξενα της Πελιτοχώρας! Η μέρα της γιορτής είναι πραγματικό πανηγύρι, από εκείνα τα παλιά. Άνθρωποι που έκαναν χιλιόμετρα για να πάρουν ένα σακουλάκι σπόρων αλλά κυρίως για να δώσουν. Έρχονται σε μένα να παραδώσουν τους σπόρους τους και νοιώθω ότι ο καθένας από αυτούς μου εμπιστεύεται μια προσωπική παρακαταθήκη. Είναι το πεπόνι που έβαζε ο παππούς μου στη Μυτιλήνη, κράτησα λίγο σπόρο βρώσιμο λούπινο, πάρτε το εσείς να μη χαθεί, αυτά τα φασολάκια είναι καταπληκτικά, να το γράψετε. Τα αφήνουν στα χέρια μου με τόση εμπιστοσύνη, που με βουρκώνει…. Με χαρά κοιτάζουν τι κατάφεραν να αποκτήσουν. Ψάχνουν για αγγουράκι παραδοσιακό, από εκείνο που μυρίζει, βρήκαν καλαμπόκι άνυδρο και ντομάτα για σάλτσα, ένα παράξενο μαύρο ρεβύθι ας το δοκιμάσουμε, κολοκύθα για γλυκό αλλά δεν ξέρουμε πότε φυτεύεται, ρωτούν αν η άσπρη μελιτζάνα θέλει πολύ νερό. Ένα ολόκληρο μελίσσι βουίζει γύρω απ’ το υπόστεγο των σπόρων. Οι πιο πολλοί ρωτάνε πόσο στοιχίζει, κάτι θέλουν να δώσουν. Νομίζουν πως βρίσκονται ακόμα στην Ελλάδα, όπου όλα πληρώνονται και φορολογούνται. Εδώ είμαστε στην Πελιτοχώρα, δεν υπάρχουν χρήματα μεταξύ μας, πόσο μάλλον μεταξύ σπόρου και ανθρώπου. Μόνο μια ηθική υποχρέωση έχουν: να καλλιεργήσουν με αγάπη και να κρατήσουν το δικό τους σπόρο, που θα τον δώσουν κι αυτοί με τη σειρά τους στους φίλους στους. Αυτό είναι όλο! Ένα μικρό χωραφάκι είναι η Πελιτοχώρα. Ένα κομματάκι γης σαν όλα τα άλλα. Εκεί οι άνθρωποι μοιράζονται το «μαζί», χαίρονται να δίνουν και να αγαπούν. Όχι σπουδαία πράγματα δηλαδή. Έχουν κοιτάξει πώς ένας σπόρος ακολουθώντας τις πανάρχαιες φυσικές επιταγές αφήνεται να φυτρώσει, πως αντιβαίνει τη βαρύτητα και ανυψώνεται από τη γη προς τον ουρανό, πώς μεταμορφώνεται και διαμοιράζεται σε αφθονία καρπών, πώς αποδέχεται τη φθορά και πεθαίνει αφήνοντας πίσω του την ελπίδα της αναγέννησης: πολλούς νέους σπόρους. Αυτή η απλή συνειδητοποίηση, είναι αρκετή, για να διώξει τη φιλοδοξία, το συμφέρον, την απαισιοδοξία, τη μιζέρια, το σκοτάδι. Γι’ αυτό στην χώρα του Πελίτι λένε: «Αντί να στενοχωριέσαι για το σκοτάδι άναψε ένα φως.» Πού ξέρεις; Μπορεί αυτό το φως να ανάψει στην καρδιά σου…. Χαρά Σαΐτη εθελόντρια

www.peliti.gr

 Η Vandana λέει “Κατακτήστε το Σπόρο”:
Λάβετε μέρος στο 15μερο δράσης για την ελευθερία των σπόρων, 2-16 Οκτωβρίου 2012 Δεκαπενθήμερο Δράσης για την Ελευθερία των Σπόρων – πως θα συμμετέχετε: Πρόσκληση συμμετοχής στη Διεθνή Συμμαχία των Πολιτών για Ελευθερία των Σπόρων Αγαπητοί φύλακες και αγωνιστές των Σπόρων, Εκ μέρους του Navdanya, σας προσκαλώ να λάβετε μέρος στη Διεθνή Συμμαχία των Πολιτών για Ελευθερία των Σπόρων – την απαρχή μιας διεθνούς εκστρατείας ενημέρωσης των πολιτών και των κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο σχετικά με το πόσο αβέβαιη είναι πλέον η προσφορά σπόρων με συνέπεια να είναι αβέβαιη και η ασφάλεια της τροφής μας. Ιδρύσαμε το Navdanya πριν 25 χρόνια με σκοπό να προστατεύσουμε την ποικιλομορφία των σπόρων μας και το δικαίωμα των γεωργών να αποθηκεύουν, να αναπαράγουν και να ανταλλάσουν σπόρους ελεύθερα, στο πλαίσιο των επερχόμενων απειλών από τη Συμφωνία TRIPS (συμφωνία για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας σχετικά με το εμπόριο) από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (WTO), η οποία άνοιξε το δρόμο για την εισαγωγή των Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών, των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας για τους σπόρους και την είσπραξη των σχετικών δικαιωμάτων εκμετάλευσης. Ενας εκπρόσωπος της Monsanto αργότερα δήλωσε «Κατά τη σύνταξη αυτών των συμφωνιών υπήρξαμε ο ασθενής, ο διαγνώστης και ο θεράποντας ιατρός, όλα σε ένα». Οι πολυεθνικές εταιρίες διατύπωσαν το πρόβλημα – και για εκείνες το πρόβλημα ήταν η φύλαξη σπόρων από τους γεωργούς. Πρότειναν τη λύση, και η λύση ήταν η εισαγωγή ευρεσιτεχνιών και δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας στους σπόρους, καθιστώντας παρανομία το να φυλάνε οι γεωργοί τους δικούς τους σπόρους. Ο σπόρος από κοινό αγαθό κατέληξε να θεωρείται εμπόρευμα των ιδιωτικών εταιρειών σπόρων και να διαπραγματεύεται στην ελεύθερη αγορά. Στις μέρες μας, ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος. Σκεφτείτε τα παρακάτω: Τα τελευταία είκοσι χρόνια βλέπουμε ραγδαία μείωση της ποικιλομορφίας των σπόρων και ταυτόχρονα ταχύτατη επικράτηση και συγκέντρωση του ελέγχου των σπόρων από λίγες αριθμητικά αλλά γιγάντιες σε μέγεθος επιχειρήσεις. Οι εκτάσεις καλλιέργειας γενετικά τροποποιημένων καλαμποκιών, σόγιας, ελαιοκράμβης και βαμβακιού έχουν αυξηθεί δραματικά. Πέρα από την εκτόπιση και την καταστροφή της ποικιλομορφίας, οι ευρεσιτεχνίες γενετικά μεταλλαγμένων σπόρων υπονομεύουν την κυριαρχία των σπόρων και το δικαιώμα των γεωργών να καλλιεργούν, να αποθηκεύουν και να ανταλλάσουν τους δικούς τους σπόρους. Σε χώρες σε όλο τον κόσμο συμπεριλαμβανομένης και της Ινδίας, εισάγονται νέοι νόμοι σχετικοί με τους σπόρους οι οποίοι επιβάλουν την υποχρεωτική καταχώρηση των σπόρων, καθιστώντας αδύνατη για τους μικρο-γεωργούς την καλλιέργεια της δικής τους ποικιλίας, υποχρεώνοντας τους σε εξάρτηση από τις γιγάντιες πολυεθνικές εμπορίας σπόρων. Η γενετική μόλυνση εξαπλώνεται – η Ινδία έχει χάσει τους σπόρους βαμβακιού που κατείχε, εξαιτίας της μόλυνσης από γενετικά τροποποιημένο βαμβάκι και το Μεξικό, η ιστορική κοιτίδα του καλαμποκιού, έχασε το 80% των καλλιεργούμενων ποικιλιών καλαμποκιού. Αυτά είναι μόνο δύο παραδείγματα της απώλειας της τοπικής και εθνικής κληρονομιάς των σπόρων. Μετά τη μόλυνση, οι εταιρίες βιοτεχνολογίας σπόρων μύνησαν τους γεωργούς για παραβίαση των δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας. Περισσότερες από 80 ομάδες συστήθηκαν πρόσφατα στις ΗΠΑ με σκοπό να εμποδίσουν την Monsanto να καταθέσει μυνήσεις εναντίον των γεωργών των οποίων οι σπόροι είχαν μολυνθεί. Οσο υπονομεύεται η προσφερόμενη από τους γεωργούς ποσότητα σπόρων και αυξάνεται η εξάρτηση τους από γενετικά τροποποιημένους σπόρους ευρεσιτεχνίας, τόσο αυξάνονται και τα χρέη τους. Τα χρέη που δημιουργήθηκαν από το γενετικά τροποποιημένο βαμβάκι στην Ινδία, οδήγησαν πολλούς γεωργούς στην αυτοκτονία. Η Ινδία συνυπέγραψε με τις ΗΠΑ την Πρωτοβουλία της Γνώσης στη Γεωργία, με έναν εκπρόσωπο της Monsanto στο διοικητικό συμβούλιο. Τα κράτη πιέζονται ώστε να συνάψουν συμφωνίες με τη Monsanto. Ένα παράδειγμα αποτελεί το Μνημόνιο Κατανόησης (ΜΟU) της Monsanto στο Rajasthan σύμφωνα με το οποίο η Monsanto θα αποκτούσε δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας (IPR) σε όλους τους γενετικούς πόρους καθώς και σε κάθε έρευνα σε σπόρους η οποία θα διεξάγονταν στο πλαίσιο του Μνημονίου. Μόνο μετά την εκστρατεία της Navdanya και το προσκύνημα σπόρων (Bija Yatra) με σύνθημα «Να φύγει η Monsanto από την Ινδία», πιέστηκε η κυβέρνηση του Rajasthan να ακυρώσει το μνημόνιο. Η πίεση της Monsanto προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι συντονισμένες πιέσεις και των δύο σε κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο αποτελούν τεράστια απειλή για το μέλλον των σπόρων και το μέλλον της τροφής. Το Wikileaks εξέθεσε τις προθέσεις της κυβέρνησης των ΗΠΑ να πολλαπλασιαστεί η χρήση γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στην Αφρική και το Πακιστάν. Η πίεση που ασκείται από εκπροσώπους της κυβέρνησης των ΗΠΑ για τη χρήση γενετικά τροποιημένων οργανισμών αποτελεί άμεση προσπάθεια υποστήριξης των γιγάντων της βιοτεχνολογίας στην επέκταση της αγοράς τους. Οι τάσεις αυτές καταδεικνύουν τον πλήρη έλεγχο της προσφοράς σπόρων και την καταστροφή του θεμέλιου της γεωργίας. Είμαστε μάρτυρες μιας ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΠΟΡΟΥΣ σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο αφανισμός της βιοποικιλότητας μας και της κυριαρχίας των σπόρων μας δημιουργεί μείζονα κρίση τόσο για τη γεωργία όσο και για την ασφάλεια των τροφίμων σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρέπει να δράσουμε προτού να είναι αργά. Οι σπόροι αποτελούν τον πρώτο κρίκο στην τροφική αλυσίδα και το αποθετήριο για την εξέλιξη της ζωής στο μέλλον. Ως εκ τούτου, αποτελεί καθήκον και ευθύνη μας να τους προστατεύσουμε και να τους μεταδώσουμε στις μελλοντικές γενιές. Η καλλιέργεια και η ελεύθερη ανταλλαγή σπόρων μεταξύ των γεωργών αποτελούν τη βάση για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και της τροφικής ασφάλειάς μας. Είμαι σίγουρη πως θα νοιώσετε την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης όπως εγώ και θα αισθανθείτε την ανάγκη να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ώστε να διεκδικήσουμε τους σπόρους μας, προστατεύοντας έτσι την ποικιλότητα και την ελευθερία της σποράς.